Het verhaal van de vroeggeboorte van Vigo en zijn mama Daniëlle; zodat Vigo het verhaal achter zijn littekens leert kennen.

Opgedoft naar de huisarts

Het was zaterdagochtend. Ik was inmiddels 28 weken zwanger van ons eerste kindje. Die nacht had ik al veel last van steken in mijn onderrug. Ze kwamen steeds sneller achter elkaar. Al een aantal dagen verloor ik af en toe wat vocht. Zwangerschapsincontinentie dacht ik. Irritant, maar niets om me druk om te maken. Dus maakte ik me klaar voor een nieuwe werkdag. Ik stapte onder de douche en ontdekte dat ik wat bloed verloor. Dat was toch wel reden om naar de dokter te gaan. Met mijn nette kleren aan en een make-upje op ging ik naar de huisartsenpost. Ik moest immers daarna nog aan het werk. Wat ik toen nog niet wist, was dat deze dag het begin was van een 10 weken durende rollercoaster in het ziekenhuis.

1 centimeter ontsluiting

Aangekomen op de huisartsenpost werd ik voor de zekerheid doorgestuurd naar de gynaecoloog. Een routinecontrole dacht ik; niets om me zorgen om te maken. Al snel vertelde de gynaecoloog dat het niet goed was. Het vocht was geen urine maar vruchtwater. Ik had al 1 cm ontsluiting en zou spoedig met 28 weken gaan bevallen van ons zoontje.

Het streekziekenhuis waar ik lag had echter niet de beschikking over een neonatologie intensive care (NICU). Daarom werd ik klaargemaakt voor vervoer naar het Wilhelmina Kinderziekenhuis (WKZ) in Utrecht. In de tussentijd moest ik plat blijven liggen om niet nóg meer vruchtwater te verliezen. Bovendien kreeg ik medicatie om de longetjes van mijn zoontje verder te laten rijpen en weeënremmers om de bevalling te vertragen.

Vroeggeboorte bij 28 weken en 3 dagen

Het was inmiddels zondagavond en ik lag met flinke weeën in het WKZ. Ik heb alleen maar rugweeën gehad. Deze weeën zijn niet op de monitor te zien. Het aantal centimeters ontsluiting regelmatig controleren ging niet vanwege het infectiegevaar. De verbazing was dan ook groot toen bij de tweede controle bleek dat ik al 9 cm ontsluiting had. De bevalling gaat beginnen. Na 2 keer flink persen werd onze zoon Vigo op 25 oktober 2020 met 28 weken en 3 dagen geboren in het WKZ in Utrecht. Wij werden ouders van een extreem prematuur kindje. Vigo huilde gelukkig meteen, maar hij was verre van ‘af’. Zijn huid was doorschijnend en hoewel hij voor een extreem prematuur kindje nog aardig op gewicht was, woog hij nog maar 1300 gram.

Het begin van een onzekere tijd

Vigo werd vanwege zijn vroeggeboorte opgenomen op de NICU afdeling van het WKZ en kwam in een couveuse te liggen. Er werd een infuuslijn in de navel aangelegd zodat Vigo kon aansterken. Na een aantal dagen kreeg hij echter een infectie waardoor hij 200 gram afviel. Elke baby valt in de eerste dagen iets af, maar 200 gram op een totaalgewicht van 1300 gram is voor zo’n kleintje teveel.

Na 6 dagen kreeg Vigo een darmspoeling om zijn stoelgang moeilijk op gang kwam. De darmspoeling zou hem helpen door de stoelgang op gang te brengen. Die nacht werden wij met spoed naar het ziekenhuis geroepen. Er was lucht in het buikje van Vigo gevonden. Hij bleek een darmperforatie te hebben als gevolg van de darmspoeling in combinatie met de nog poreuze en zwakke darmpjes van een prematuur kindje. Vigo werd met spoed geopereerd. Voor een kindje van 29 weken is dat een zeer risicovolle operatie: een kwestie van leven of dood. Wanneer de gehele darm geperforeerd zou zijn, dan zou Vigo dit niet overleven. In het meest gunstige geval zou Vigo een stoma krijgen. We kregen het advies om de operatie af te wachten en in de tussentijd een beetje proberen te slapen. Dat lukte natuurlijk niet. Ik was ontzettend bang dat ik mijn kindje zou verliezen.

De volgende ochtend kwam Vigo godzijdank terug op de NICU afdeling. Met een stoma, maar een stoma zonder roosje en direct onder het huidoppervlak. Dat maakte ons op dat moment helemaal niets uit. We hadden ons kindje nog. Nu kon Vigo gaan groeien.

Vroeggeboorte en voeding

Vigo kreeg moedermelk via zijn sonde om aan te komen. Ik deed mijn best om hem zoveel mogelijk moedermelk te geven, maar kolven was een hele opgave voor mij. Ik moest vaak een half uur kolven om 20 ml melk bij elkaar te krijgen. Toch was ik extra gemotiveerd om dit telkens te doen. Moedermelk is niet alleen het beste voor je kindje, maar werkt ook laxerend. Deze laxerende eigenschap bleek voor Vigo, achteraf gezien, heel belangrijk te zijn. Hij kon namelijk niet goed tegen de verrijkte premature melk. Met als gevolg dat zijn buikje opzwol en er nog meerdere spoelingen nodig waren. Uiteindelijk zorgde dat ervoor dat zijn stoma steeds kleiner werd, omdat de huid rondom de stoma zich wilde sluiten. Een tweede operatie voor zijn stoma, om een roosje te maken, was daarom nodig. Gelukkig is het in tweede instantie wel gelukt om een roosje te vormen.

Vigo heeft tot vlak voor zijn ontslag uit het ziekenhuis nog een sonde gehad voor sondevoeding. Deze sonde werd nog gebruikt als backup om Vigo bij te voeden als dit nodig was als gevolg van de buikoperatie. Ook was het handig om hem ’s nachts via de sonde te voeden zodat hij niet wakker gemaakt hoefde te worden. Op eigen kracht aan de borst drinken vond Vigo namelijk soms nog lastig. Dat kostte hem veel energie.

Het sterke hart van premature Vigo

Hoewel het roosje volgens plan geplaatst werd, ging het toch weer bijna mis. Aan het einde van de operatie daalde de hartslag van Vigo ineens extreem. Door snel handelen werd dat gelukkig opgelost. Vigo ging terug naar de afdeling. Alles leek onder controle. Maar als moeder was ik er toch niet gerust op; noem het mijn instinct. Mijn kindje reageerde anders dan voorheen. En mijn gevoel klopte helaas.

Midden in de nacht werden we weer met spoed naar het ziekenhuis geroepen. Het ging niet goed met Vigo. Hij moest met spoed behandeld worden als gevolg van de hartslagdaling tijdens de operatie. Vigo kreeg medicatie. Deze medicijnen moésten helpen, omdat opereren niet mogelijk was. En weer moesten we afwachten en maar proberen te slapen. Er werd gezegd dat wanneer de dokter in de tussentijd niet langskwam, alles goed zou zijn met Vigo. Dit keer ben ik uiteindelijk wel in slaap gevallen. Om 5 uur ’s ochtends schrok ik wakker. Er was niemand geweest in de tussentijd. Was dat goed nieuws? Met lood in mijn schoenen ging ik naar de NICU afdeling opzoek naar Vigo. Gelukkig zag ik Vigo al snel liggen en zei de verpleegkundige dat alles goed gegaan was. Ook het nieuwe hartfilmpje liet geen afwijkingen zien en van schade als gevolg van het hartinfarct was op het eerste gezicht ook geen sprake.

Er was een kans dat het netvlies van Vigo’s oogjes los zou laten door het hartinfarct. Dat moest op relatief eenvoudige wijze, met oogdruppels, onderzocht worden. De pech van Vigo was helaas nog niet op. Vigo bleek allergisch te zijn voor deze oogdruppels. Het gevolg? De hartslag van Vigo steeg enorm. Zijn hart had het weer moeilijk. Opnieuw een klap voor zijn kleine tere lichaampje. Gelukkig was het effect van de druppels maar tijdelijk. Na een paar uur nam het effect van de oogdruppels af en daalde zijn hartslag snel weer. En ook het netvlies bleek gelukkig niet beschadigd.

Vroeggeboorte in coronatijd

Vigo werd geboren tijdens de coronapandemie aan het begin van de tweede golf. Dat had veel impact op de periode in het ziekenhuis. Vanwege coronamaatregelen mochten we niet onbeperkt bij ons kindje op de NICU afdeling zijn. Twee keer per dag konden we Vigo in het ziekenhuis bezoeken: 3,5 uur in de ochtend en 3 uur in de middag. 6.5 Uur lijkt heel ruim, maar toch was dat erg krap. In deze tijd moest er namelijk ook veel gebeuren. Met z’n tweeën was het al druk, maar als ik alleen was dan moest ik pas echt aanpoten. Vigo moest verschoond worden, maar ook zijn bedje moest verschoond worden. Natuurlijk moest ik ook kolven en ik wilde ook elke dag wel een uurtje met hem buidelen. Ook bij Vigo gingen de onderzoeken en verzorging gewoon door. Regelmatig kwam een verpleegkundige Vigo wegen of moest er bloed geprikt worden.

Als de bezoektijd dan weer voorbij was, moesten mijn vriend en ik weer naar huis. Ook als Vigo huilde en overstuur was, moest ik hem achterlaten. Dat vond ik heel pijnlijk. Maar deden we dit niet, dan konden de ouders van andere kindjes op de NICU afdeling niet bij hun kindje zijn. Bezoekuren waren namelijk in verschillende rondes opgedeeld.

Eindelijk naar huis, maar nog niet zonder zorgen

Na 9 weken op de NICU afdeling en nog 1 week op de verpleegafdeling mocht Vigo op 3 januari 2021 eindelijk naar huis. Maar het leven met een vroeggeboren kindje is niet meteen zorgeloos. Zo wist ik niet hoe mijn kindje ’s nachts reageerde, omdat we tijdens zijn verblijf in het zieken altijd thuis moesten slapen. Ook moesten we de stoma van Vigo 2 keer per dag spoelen. Zijn stoma had helaas ook tot gevolg dat Vigo niet goed meer groeide. Door zijn stoma verloor Vigo namelijk teveel zout. Een (vroeggeboren) kindje heeft zout nodig om goed te groeien. Het zouttekort zorgde ervoor dat Vigo thuis niet goed meer groeide, waardoor we weer terug naar het ziekenhuis moesten. Daar werd zijn prematuur melk aangevuld met een zoutoplossing en snel konden we weer naar huis.

Ook had Vigo het snel koud. Vaak lag hij in zijn babynestje met zijn pyjama aan onder een dikke laag dekens en met 2 warme kruiken, maar toch was zijn temperatuur maar 36,5 graden. De oorzaak hiervan is nooit helemaal duidelijk geworden. Het vermoeden bestaat dat hij te weinig energie over hield om zich warm te houden door alle dagelijkse dingen die moesten gebeuren.

Couveuse tips van Daniëlle

Vanwege zijn vroeggeboorte heeft Vigo ongeveer 7 weken in een verwarmde couveuse gelegen. We vonden het heel belangrijk om zijn couveuse leuk aan te kleden. Daar maakte ik elke dag een feestje van met leuke couveusedoeken en couveusedekentjes. Ook legde ik elke dag een geurdoekje met mijn geur in zijn couveuse. Daar werd Vigo rustig van. Bovendien gaf het mijzelf ook een rustig gevoel dat er iets van mij bij hem lag. Zelfs nu leg ik nog wel eens een geurdoekje bij Vigo neer om hem rustig te maken.

Prematuur kleertjes van Vigo

Pas na ongeveer 7 weken mocht Vigo kleertjes aan toen hij de verwarmde couveuse mocht verlaten. Dat was een hele grote stap en daar maakte ik wederom een feestje van. Je bent als ouders dan heel trots. Ik heb toen wat kleertjes in maat 40 voor hem gekocht. Helaas was dit maatje nog steeds te groot voor hem. Ik denk dat hij maat 38 had. Aankleden van zulke kleine kindjes kost voor de kindjes zoveel kracht dat het belangrijk is om makkelijke kleding te kopen. Daarbij had Vigo natuurlijk een stomazakje. Daardoor kon hij bepaalde kleertjes zoals boxpakjes niet goed aan. Dan knipte ik maar een gaatje in het pakje voor de stoma.

Oorzaak vroeggeboorte Vigo

Tot op de dag van vandaag is niet duidelijk wat de vroeggeboorte van Vigo veroorzaakt heeft. Na onderzoek bleek de placenta in orde te zijn. Het vermoeden bestaat dat mijn baarmoederhals te kort was, maar dat is na de bevalling niet meer te achterhalen. Als dit het geval is, dan zal dat bij een eventuele volgende zwangerschap pas aan het licht komen.

Hoe gaat het nu met Vigo na zijn vroeggeboorte?

Ondanks de vroeggeboorte van Vigo gaat het goed met hem. Mijn kindje is zo sterk, zo dapper, zo’n wonder. Hij heeft letterlijk gevochten voor zijn leven, maar hij heeft het gered. Het is een lief vrolijk en schattig ventje dat goed eet.

Zijn darmpjes zijn nog wel gevoelig, dus we moeten voorzichtig zijn met voedsel dat veel gassen veroorzaakt.. Ook blijft hij gevoelig voor veranderingen in voedsel. Daarom proberen we hem langzaam aan nieuwe dingen te laten wennen. We hebben daarbij ook lange tijd hulp gehad van een diëtiste.

De stoma van Vigo is inmiddels ook verwijderd. Dat gebeurde op 30 juni 2021. Ook dat ging weer gepaard met de nodige hobbels. Vigo kreeg een ruggenprik na de operatie voor de pijnbestrijding, maar het gebied dat verdoofd werd was niet groot genoeg. Als gevolg hiervan en van de vele medicatie die hij kreeg, belandde hij in een delier. Gelukkig zag de arts dat snel, waardoor dit snel aanpakt werd. Hij knapte snel op en mocht na 5 dagen alsnog het ziekenhuis verlaten.

Wil je weten hoe het nu met Vigo en Daniëlle gaat? Neem een kijkje op Instagram. Daar vind je ook een leuk initiatief van Daniëlle om kindjes met een stoma in het WKZ een hart onder de riem te steken. Vigo kreeg van de stomaverpleegkundige een knuffel met stoma. Daardoor kon Vigo zien wat hij gehad heeft. Ik heb voor Team Vigo geurkaarsen laten maken. Met het geld dat we verdienen met de verkoop van geurkaarsen kunnen we meer pakketten met het knuffelkonijn met een stoma en een geurkaars aan ouders in het WKZ aanbieden. Wil je meer weten? Stuur Team Vigo een berichtje: teamvigo@outlook.com.

Ik ben alle medewerkers van de NICU afdeling in het WKZ enorm dankbaar voor hun inzet, liefde en zorg voor onze Vigo.

Lees hier ook de verhalen van andere ouders van premature en dysmature kindjes.